En toen werd het toch weer warm...
Door: Claudia en Peter
Blijf op de hoogte en volg Claudia
13 September 2015 | Peru, Cusco
Buenos tardes allemaal,
Wij dachten mooi de herst en de winter te ontlopen, maar helaas. Op grote hoogte wordt het natuurlijk ook niet warm, dus de afgelopen weken hebben we een aantal keer geslapen met temperaturen onder 0 en we hebben door de sneeuw gebanjerd. Dus niet gevreest, ook wij ontlopen de kou niet...
Na onze avonturen in het vliegtuigje over de Nasca lijnen zijn wij doorgebust naar Arequipa, onze eerste stap de hoogte in (2300 meter). Arequipa is een heerlijke stad om lekker door te wandelen, te shoppen, goed te eten en het was hier nog korte broeken en jurkjesweer. Vanuit Arequipa zijn we op tweedaagse excursie gegaan naar de Colca canyon. Omdat we voor het eerst grote hoogtes gaan bereiken, storten we ons fanatiek op de coca-thee en -blaadjes. En blij toe, want op het hoogste punt van de tour (4910 meter) konden we redelijk normaal wandelen. Rennen zit er niet in op de deze hoogte trouwens... Na drie meter beginnen je hart en longen te protesteren, we hebben het getest :). Naast de grote hoogtes en uitgestrekte landschappen (heel mooi) hebben we veel dieren gespot. Van blauw gesnavelde eenden, lama´s, alpacca´s en chincilla´s tot de gigantisch condor! Echt heel gaaf, eentje vloog zelf op een paar meter afstand over. In dit gebied begon het langzaam aan koud te worden, maar gelukkig zaten er vlakbij het hotel hot springs waar wij en onze reisgenoten dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ze hadden de groep voor deze excursie trouwens niet beter kunnen samenstellen. We waren onderweg met een stel uit België en een stel uit Australië (Adelaide). Aangezien we Adelaide ook aan gaan doen hebben we meteen maar kampeerplannen met ze gemaakt! Damian woont in de stad, dus die pikken wij op en dan gaan we naar de boerderij van Brooke om op kangaroes te spotten (en/of op te jagen).
En toen werd het echt koud... Na terugkomst in Arequipa weer de bus in naar Puno aan het Titicacameer (3800 meter). Hier wonen mensen in hun jas, zowel binnen als buitenshuis ziet iedereen er uit alsof ze op de skipiste staan. Centrale verwarming moeten ze in Peru (en Bolivia) nog uitvinden. Vanuit Puno zijn we twee dagen het Titicacameer op gegaan. We zijn op de drijvende eilanden van riet geweest, deze eilanden gaan zo´n twintig jaar mee en als je je buren niet mag haal je je anker op en verhuis je de boel gewoon. Vervolgens zijn we, op zonnepanelen na, 100 tot 200 jaar terug de tijd in gegaan. We hebben gelogeerd bij een gezin op het Amantani eiland, beetje gevoetbalt op 4000 meter hoogte, naar een nog hoger gelegen tempel gewandeld, een zonsondergang gezien met prachtige bewolking, genoten van de boeren cuisine (vegetarisch, vond Peter leuk) en heftige stortbuien met onweer gezien. De volgende dag nog een eilandje aangedaan en toen weer terug naar het vaste land.
Omdat het zo nu en dan tijd is voor wat afwisseling hebben we Bolivia aangedaan, eerste stop La Paz. Zoals eerder gezegd, ook hier is de CV nog niet uitgevonden en werken mensen zelf in het hotel met hun winterjas aan. We hebben eerst lekker een dag rustig aan gedaan en de stad een beetje verkend. Vervolgens zijn we met de nachtbus naar Uyuni gegaan, waar het avontuur een stuk heftiger werd. We zijn drie dagen op excursie geweest en het moet gezegd worden, als het niet constant windkracht 6 zou waaien zou het overdag nog redelijk aangenaam kunnen zijn met 17 graden, laten we het niet hebben over de gevoelstemperaturen. Eerst zijn we de zoutvlakten opgegaan, waar we leuke perspectieffoto´s hebben gemaakt en waar je het zandstralen gelukkig niet vanaf ziet. Daarna met de 4x4 doorgereden en wat stops gemaakt bij een cactuseiland en wat rotsformaties. De tweede dag stond in het teken van prachtige lagoons en flamingos. Ook hebben we nog een woestijnvosje gespot en zaten we in het intro van ´I shouldn´t be alive´, midden op een hoog gelegen woestijnvlakte kwam er rook onder de motorkap vandaan. En dat met niemand te bekennen. Gelukkig kwamen er al snel andere wagens op de route langs en met wat hulp reden we een uurtje later weer verder. Op de laatste dag zijn we voor dag en dauw vertrokken om bij de vulkanische geisers de zon op te zien komen, heel koud maar ook heel gaaf! Na een klappertanden half uurtje weer de auto in om op jacht te gaan naar nog meer woestijn, rotsen en lagoons.
Hierna was het tijd voor het grootse busfestijn! In twee dagen tijd van Uyuni, via La Paz, via Puno naar Cusco. Een rit van in totaal 21 uur, jeeh!!! Maar gelukkig waren dit de laatste bus avonturen van dit deel van de reis. Gisteravond laat aangekomen in Cusco en vandaag de stad verkent. Cusco is veruit de mooiste stad die we tot nu toe gezien hebben. Prachtige koloniale gebouwen, mooie straatjes en veel Inca invloeden. Als slagroom op de taart is het hier ook nog eens lekker weer, dus voor het eerst weer in een t-shirtje de straat op en zelfs een beetje zweten!
Morgen trekken we hier de omgeving in, die ontzettend mooi schijnt te zijn en dan wordt het tijd voor de fysieke beproeving en gaan we de Incatrail lopen. Aangezien we de komende anderhalve week ons weer veel in internetloze plaatsen gaan begeven zullen jullie geduldig tot in Lima moeten wachten voor onze Machu Picchu en jungle avonturen.
Tot snel!
Wij dachten mooi de herst en de winter te ontlopen, maar helaas. Op grote hoogte wordt het natuurlijk ook niet warm, dus de afgelopen weken hebben we een aantal keer geslapen met temperaturen onder 0 en we hebben door de sneeuw gebanjerd. Dus niet gevreest, ook wij ontlopen de kou niet...
Na onze avonturen in het vliegtuigje over de Nasca lijnen zijn wij doorgebust naar Arequipa, onze eerste stap de hoogte in (2300 meter). Arequipa is een heerlijke stad om lekker door te wandelen, te shoppen, goed te eten en het was hier nog korte broeken en jurkjesweer. Vanuit Arequipa zijn we op tweedaagse excursie gegaan naar de Colca canyon. Omdat we voor het eerst grote hoogtes gaan bereiken, storten we ons fanatiek op de coca-thee en -blaadjes. En blij toe, want op het hoogste punt van de tour (4910 meter) konden we redelijk normaal wandelen. Rennen zit er niet in op de deze hoogte trouwens... Na drie meter beginnen je hart en longen te protesteren, we hebben het getest :). Naast de grote hoogtes en uitgestrekte landschappen (heel mooi) hebben we veel dieren gespot. Van blauw gesnavelde eenden, lama´s, alpacca´s en chincilla´s tot de gigantisch condor! Echt heel gaaf, eentje vloog zelf op een paar meter afstand over. In dit gebied begon het langzaam aan koud te worden, maar gelukkig zaten er vlakbij het hotel hot springs waar wij en onze reisgenoten dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ze hadden de groep voor deze excursie trouwens niet beter kunnen samenstellen. We waren onderweg met een stel uit België en een stel uit Australië (Adelaide). Aangezien we Adelaide ook aan gaan doen hebben we meteen maar kampeerplannen met ze gemaakt! Damian woont in de stad, dus die pikken wij op en dan gaan we naar de boerderij van Brooke om op kangaroes te spotten (en/of op te jagen).
En toen werd het echt koud... Na terugkomst in Arequipa weer de bus in naar Puno aan het Titicacameer (3800 meter). Hier wonen mensen in hun jas, zowel binnen als buitenshuis ziet iedereen er uit alsof ze op de skipiste staan. Centrale verwarming moeten ze in Peru (en Bolivia) nog uitvinden. Vanuit Puno zijn we twee dagen het Titicacameer op gegaan. We zijn op de drijvende eilanden van riet geweest, deze eilanden gaan zo´n twintig jaar mee en als je je buren niet mag haal je je anker op en verhuis je de boel gewoon. Vervolgens zijn we, op zonnepanelen na, 100 tot 200 jaar terug de tijd in gegaan. We hebben gelogeerd bij een gezin op het Amantani eiland, beetje gevoetbalt op 4000 meter hoogte, naar een nog hoger gelegen tempel gewandeld, een zonsondergang gezien met prachtige bewolking, genoten van de boeren cuisine (vegetarisch, vond Peter leuk) en heftige stortbuien met onweer gezien. De volgende dag nog een eilandje aangedaan en toen weer terug naar het vaste land.
Omdat het zo nu en dan tijd is voor wat afwisseling hebben we Bolivia aangedaan, eerste stop La Paz. Zoals eerder gezegd, ook hier is de CV nog niet uitgevonden en werken mensen zelf in het hotel met hun winterjas aan. We hebben eerst lekker een dag rustig aan gedaan en de stad een beetje verkend. Vervolgens zijn we met de nachtbus naar Uyuni gegaan, waar het avontuur een stuk heftiger werd. We zijn drie dagen op excursie geweest en het moet gezegd worden, als het niet constant windkracht 6 zou waaien zou het overdag nog redelijk aangenaam kunnen zijn met 17 graden, laten we het niet hebben over de gevoelstemperaturen. Eerst zijn we de zoutvlakten opgegaan, waar we leuke perspectieffoto´s hebben gemaakt en waar je het zandstralen gelukkig niet vanaf ziet. Daarna met de 4x4 doorgereden en wat stops gemaakt bij een cactuseiland en wat rotsformaties. De tweede dag stond in het teken van prachtige lagoons en flamingos. Ook hebben we nog een woestijnvosje gespot en zaten we in het intro van ´I shouldn´t be alive´, midden op een hoog gelegen woestijnvlakte kwam er rook onder de motorkap vandaan. En dat met niemand te bekennen. Gelukkig kwamen er al snel andere wagens op de route langs en met wat hulp reden we een uurtje later weer verder. Op de laatste dag zijn we voor dag en dauw vertrokken om bij de vulkanische geisers de zon op te zien komen, heel koud maar ook heel gaaf! Na een klappertanden half uurtje weer de auto in om op jacht te gaan naar nog meer woestijn, rotsen en lagoons.
Hierna was het tijd voor het grootse busfestijn! In twee dagen tijd van Uyuni, via La Paz, via Puno naar Cusco. Een rit van in totaal 21 uur, jeeh!!! Maar gelukkig waren dit de laatste bus avonturen van dit deel van de reis. Gisteravond laat aangekomen in Cusco en vandaag de stad verkent. Cusco is veruit de mooiste stad die we tot nu toe gezien hebben. Prachtige koloniale gebouwen, mooie straatjes en veel Inca invloeden. Als slagroom op de taart is het hier ook nog eens lekker weer, dus voor het eerst weer in een t-shirtje de straat op en zelfs een beetje zweten!
Morgen trekken we hier de omgeving in, die ontzettend mooi schijnt te zijn en dan wordt het tijd voor de fysieke beproeving en gaan we de Incatrail lopen. Aangezien we de komende anderhalve week ons weer veel in internetloze plaatsen gaan begeven zullen jullie geduldig tot in Lima moeten wachten voor onze Machu Picchu en jungle avonturen.
Tot snel!
-
13 September 2015 - 03:56
Bianca:
Leuk om weer een beetje op de hoogte te zijn. Succes met jullie trail en geniet van het uitzicht. -
13 September 2015 - 07:53
André Randsdorp :
Het klinkt allemaal geweldig. Kan niet wachten op de foto's. Of laten jullie David Attenborough commentaar onder jullie video opnames inspreken?
Succes met de incatrail en kijk al uit naar de volgende blog!
In Breda verder geen spectaculaire zaken te melden.
Groetjes
André, Karin, Joey, Glenn en Zenne
-
13 September 2015 - 11:12
Ann Vollebregt:
Hoi Peter en Claudia.
Leuk om weer wat te lezen over jullie reis. Wat ik lees is puur genieten van natuur ende stadjes. Heel veel plezier en tot het volgende blog. Hier alles goed. We genietenvan het nieuwe baby geluk. Gaat erg goed met Mandy en Ian. Groetjes Ann -
13 September 2015 - 15:53
Bartus:
Mooi om zo mee te genieten van jullie supergave reis! Benieuwd hoe jullie MP ervaren! Zo reizen we stiekem toch mee door jullie verhaal. Have fun & enjoy! -
13 September 2015 - 15:53
Bartus:
Mooi om zo mee te genieten van jullie supergave reis! Benieuwd hoe jullie MP ervaren! Zo reizen we stiekem toch mee door jullie verhaal. Have fun & enjoy! -
13 September 2015 - 17:32
Richard:
Hè peet en Claudia,
Was weer genieten om jullie levendig verslag te lezen. Ik had het gevoel dat ik er zelf bij was. Leuk dat jullie ook al connecties hebben in Australië moeite waard om bij ze langs te gaan zie je het echte Australië en de gastvrijheid. Ik wens jullie veel wandelplezier de komende dagen en zie uit naar jullie volgende stukje.
Greets,
Richard -
15 September 2015 - 12:45
Ina:
Hoi Clau & Peet,
Heerlijk om weer een verslag van jullie reis te lezen. Zag het helaas vandaag pas. Ben laatste weken best druk geweest. Ik heb namelijk een heel klein beetje jouw plekje bij Casa ingevuld. Help Wilma een paar uurtjes in de week. Erg leuk om te doen, maar moet wel veel leren! Pfft....
Vanavond gaan we de verjaardag van Maaike vieren. Best raar zonder jullie aanwezigheid.
Zie uit naar het volgende verslag.
Tot gauw, knuf van mij en Paul. -
19 September 2015 - 19:37
Robby En Nathalie:
Hoi Peter en clau,
Leuk stuk, passen jullie wel een beetje op? Krijg de rillingen als ik dat stukje lees van de woestijn. Australië is heeeeel leuk, snel heen gaan.
Btw wij hebben een nieuwe kitten, Toby. Hij is nu nog klein maar als jullie terug zijn weegt die 4/5 kilo. We hebben foto's Dont worry.
Succes en veel plezier -
20 September 2015 - 18:23
Marcel En Els:
Hoi Peter en Claudia,
Weer een mooi verhaal erbij!
Geniet van jullie reis!
Tot snel!
Marcel en Els -
27 September 2015 - 21:40
Froukje:
Tsjonge, tsjonge, wat maken jullie veel moois mee. En de beschrijving ervaar ik als heel levendig. Wist niet dat Claudie(?) en/of Peter(?) over zulke kwaliteiten beschikten. Echt prachtig beschreven!
Lekker doorgaan met genieten!
Alle goeds en lieve groet,
Froukje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
