The weels of the campervan go round and round...

Long time, no see... of beter gezegd hear. We zijn ook zo aan het genieten van onze reis en alles wat we zien en doen en hebben alweer 12.000 km onder de wielen zitten. De temperaturen zijn flink gestegen en eerlijk gezegd kunnen we ons op dit moment amper voorstellen wat kippenvel ook alweer is. de temperatuur is hier overdag minstens 30 graden, maar meestal doen we het met 35 graden of meer en 's nachts koelt het af tot een graad of 25. Het is dus flink zweten in onze toaster...

Sinds onze laatste blog hebben we een paar prachtige avonturen beleeft. We zijn naar regenwoud geweest waar we een wandeling van 6,6 km hebben gemaakt. Na de eerste twee kilometer achter de rug te hebben konden we niet alleen genieten van het woud, maar ook van de regen. Met bakken kwam het uit de lucht en het bleef tot laat in de middag regenen. Wel twee mooie watervallen gezien, waarvan we bij een achterlangs konden wandelen (en even bijkomen van de tropische bui). Peter pikte tijdens de wandeling nog vier verstekelingen op in de vorm van bloedzuigers. Die heeft hij er zelf afgeplukt en achtergelaten, ze zoeken maar andere vrienden. Claudia had geen last van de bloedzuigers...

In een ander national park zijn we de hoogte ingegaan, waar Claudia ook weer een grens verlegd heeft. We wandelen 8,5 km waarbij we bij het eerste deel van de wandeling stijl omhoog klimmen over gigantische rotspartijen. En helaas geen losse rotsen waar je als een soort trappetje omhoog kan, maar grote, stijle stukken waarbij je je afvraagd of je zolen nog wel genoeg grip hebben. Maar het kwam allemaal goed en het uitzicht was fabuleus. Ook de balancing rocks waren leuk en interessant om van dichtbij te bekijken.

Ten noordwesten van Brisbane hebben we eindelijk een skydive dropzone gevonden waar ze junior springers toelieten!! Even leek het erop dat het niet door zou gaan omdat het voor het eerst sinds maanden heel rustig was, maar gelukkig besloten ze met het kleine vliegtuig te gaan. Vanuit een Cessna op 5000 ft. mocht Peter een hop 'n pop maken. Dit gaat als volgt: je klimt het vliegtuig uit (nog niet springen dus...), gaat met je armen aan de dwarssteun van het vliegtuig hangen, klimt verder de dwarssteun op (alleen met je handen), hebt het gevoel dat wegglijd en laat je dan vallen. de bedoeling is dit te doen zonder met het wiel te knuffelen, maar Peter popte met arm en been tegen het wiel. Ook de landing was een tikje acrobatisch, maar zonder blauwe plekken stond hij gewoon weer op de grond. De volgende dag nog een gewone skydive gedaan op 14.000 ft en uit een gewoon springvliegtuig. Stukken beter!

Langzaam maar zeker trekken we lekker door naar het noorden en in Bundaberg beleven we een indrukwekkende avond/nacht. En even terugkomend op enkele reacties, wij waren jaloers toen een bepaalde nicht op een schildpaddenreis ging en we hebben even aan je gedacht toen wij op het strand tussen deze oerbeesten stonden ;). In Bundaberg leggen honderden schildpadden hun eieren en in januari komt het omslagpunt van leggende schildpadden naar hastlings (baby schildpadjes) die hun weg naar de zee vinden. Wij hadden super veel geluk, want naast de vele schildpadden die kwamen leggen was er rond middennacht een nest dat uitkwam en mochten we assisteren in hun weg naar zee. En Peter blijft maar beesten aantrekken, want eentje hopste zo tegen zijn voet aan.

In Rockhampton en omgeving hebben we ons ook flink vermaakt. We hebben op mt. Hay gezocht naar thundereggs, zijn door de dierentuin geslenterd en 's avonds op vleermuizen excursie geweest. In een van de kloven op mt. Etna zitten in deze tijd van het jaar namelijk 100.000 kleine vleermuizen, die allemaal rond zonsondergang uitvliegen. Stel je voor 100.000 van die beesten in een kloof (stinkt goed) en die vliegen allemaal over je hoofd uit op zoek naar voedsel. Het duurt een half uur voor al die beesten uitgevlogen zijn, een heel bijzondere ervaring. en dit keer bleef Peter zowaar een keer gespaard, geen vleermuis als huisdier! Ook zagen we nog een kleine phyton rond glibberen, die lusten namelijk wel een vleermuisje.

Vorige week zijn we een keer vroeg opgestaan voor de zonsopgang. Locatie die we hiervoor gekozen hebben, een strandje waar veel kangaroes en aanverwanten rondhopsen rond die tijd. Ook zien we sporen van een nest schildpadjes die uitgelopen zijn en spotten we er een die helaas een bocht de verkeerde kant op heeft gemaakt en het niet gered heeft. Ondanks dat een prachtige morgen. We maken op dezelfde plek ook nog een boswandelingetje waarbij we mangrove bomen zien en een bird eating spider (of in Peters woorden: een bigass spider), het beestje is groter dan een gemiddelde hand...

Eergister hebben we lekker decadent gedaan en zijn we naar de white sunday afgereist. Deze eilandengroep is zeer geliefd onder mensen die te veel geld hebben en staat verder bekend om helderwitte stranden en het rif met al zijn pracht en praal. We zitten de hele dag op een boot die ons op drie plekken afzet, uiteraard een spierwit strand, een stop om te snorkelen en een resort met zwembad om lekker na te genieten. Het snorkelen was een absoluut hoogtepunt. We zien de mooiste vissen en een paar schildpadden. Het koraalrif is onbeschrijfelijk, dus daar gaan we ons ook niet aan wagen. We kunnen niet wachten tot we in Cairns voor ons duikbevret gaan en nog veel meer van het great barrier rif mogen zien.

Zoals jullie waarschijnlijk wel kunnen begrijpen gaat het meer dan goed met ons, we zien en doen veel mooie dingen. We genieten van al het lekkere eten, bbqen erop los en zijn fan van kangoeroe biefstuk. Verder hebben we ons oog laten vallen op een te leuk vogeltje waarvan het de moeite waard is om eens uit te zoeken of die huisdier-proof zijn. Alles hier gaat zo zijn gangetje. Overmorgen is het Australiaday (denk aan koninginnedag in Nederland), dus we zullen zien wat die dag brengt.

Voor nu alle liefs uit Australie, sterkte met de kou en tot horens weer.

Dikke kus van Peter en Claudia